DEPORTES

QUE PENA O CELTA 2 2VS ESPANYOL BUENO BOAS SENSACIONS MAGNIFICO KROHN DELHI!TAMEN FELICITAR A REAL SOCIEDADE ! MAÑA:#VAMOS BARSA 2013 14

VAMOS CELTAAA

VAMOS MEU CELTA A POLO ESPANYOL DESDE AQUI ANIMO E SORTE A AFECCION E EQUIPO CELESTE #VAMOS CELTA

As planarias

Son vermes platihelmintos (vermes planos) turbelarios que teñen vida libre. Viven na auga e en ambientes húmidos terrestres, todos son hermafroditas, a súa lonxitude é de 1 mm a 50 cm. Poden ser herbívoros ou carnívoros

Peixe Sapo

Ola seguidores de Exonimals. Hoxe vou  falarvos sobre o peixe sapo, un peixe moi exótico.
O seu nome centífico e Ranisapo e tamén pode chamarse peixe rá. É moi interesante xa que polo seu magnífico camuflaxe e case imposible velo. Teñen una antena  encima dos ollos que usa para atraer as súas presas e alimentarse. Pode chamarse ``pescador´´ pola súa antena. Ten unhas espiñas dorsais encima da cabeza e por eso distinguese doutras especies deste fantástico peixe. Hai 46 especies de Peixe Sapo e vedes que son moitas.

Espero que vos gustara esta nova entrada.
Mario Bouza.

SEGUIMOS

Ola, comunícovos seguidores que o traballo de clase para crear o blog xa terminou. Pero decidimos seguir cas entradas. Agora serán en calquera orde pero as seguiremos facendo. Se queredes podedes mandar colaboracións a: exonimals.2012@gmail e así, axudaredes a que este blog mellore para que o siga máis xente.

Saúdos. MARIO BOUZA

O TUCÁN TOCO

O tucán toco (Ramphastos toco) é unha das moitas especies que existen de tucán pero, seguramente, este é o máis coñecido e por eso a fago sobre esta especie.
Este curioso animal caracterízase polo seu grande e llamativo pico e polos seus cores: branco e negro.
Soe medir aproximadamente 60 cm e o seu pico 20 cm. O pico parece moi pesado pero é moi lixeiro porque está completamente oco. Soe vivir entre 10 e 15 anos. Viven no este de Sudamérica: en Arxentina, Brasil,... Segun os biólogos, prefiren vivir en espacios abertos e non na zona densa da selva. El come fruta pero as veces soe comer insectos, réptiles ou ovos doutras aves. Para anidar, usan cavidades feitas nas árbores. Poñen entre 2 ou 4 ovos e estes eclosionan ós 16-20 días. Cando as crías saen do cascarón, están completamente desnudos (sen plumas) e non se parecen en nada a un tucán adulto. Crecen de forma moi lenta e abren os ollos ós 21 días.
Espero que vos gustara moito a miña entrada e se podedes, comentade, por favor.

MARIO BOUZA

O PEIXE VOADOR

O peixe voador (Exocoetidae) é outro dos exoticos animais dos que falamos neste blog. Moitos o coñeceredes pero non moito e por eso fago esta entrada.
Soe vivir normalmente nas augas tropicais e subtropicais e nalgúns océanos. Este peixe ten unhas aletas pectorais moi grandes que lle permiten voar (planear sería máis correcto) por unha distancia de 50 m ou máis. O maior salto rexistrado foi de 45 segundos. Os adultos soen medir 30 cm. Pode escapar moi rápido dos predadores xa que polo aire alcanza os 60 ou 65 km/h e bate as aletas unhas 50 veces por segundo. Este curioso animal se alimenta de plancton e os Xaponenses alimentanse del normalmente para o sushi. Así e o ciclo da vida.
Espero que haxavos gustado a miña entrada e, por favor, mandade comentarios.

MARIO BOUZA

O VERME CORDÓN DE BOTAS

O Verme cordón de botas (Lineus longissimus) é un gusano pertenecente ao nemerteans bordo (Nemertea) ou gusanos de cinta. Este animal sobre a Terra. Certos especímes atópanse na costa, para ser desenrolado ( soen estar ben cando están expostos na marea baixa) medirá aproximadamente  30 metros, tendo atopado un exemplar de case 60 metros de lonxitude, que supera en moito á balea azul, o máis grande do mundo é este animal . O verme cordón de botas é marrón , con liñas claras que corren ao longo do corpo alo.

Deshacer cambios

É bastante común na costa francesa, é normalmente agochada debaixo de pedras, o aire e ser camuflada no arrecife, abrindo o contorno cunha sombra. Un espécime que estaba á beira do St Andrews (Escocia), tiña unha lonxitude de máis de 100 m (328 pés 1 pol) para ser desenrolada. A pesar dese rexistro, o corpo deses vermes non é moi forte e, polo tanto, o espécime capturado foi roto por tirón.

O verme cordón de botas normalmente arredor de 35 metros, pero son, de cando en vez, as mostras de 55 metros. El xeralmente é visto ao longo das costas da Bretaña. O seu corpo è fráxil e tentando relaxarse​​, normalmente vai romper.

O dragón Barbudo

O dragón barbudo (Pogona vitticeps) é unha especie de réptil da familia dos agámidos nativas para as rexións áridas e semi-áridas de Australia. É semiarborícola diurna, onívoro e terrestre. El se vende actualmente como un animal de compañía en moitas partes do mundo. É un lagarto firmemente con uñas non retratos. As súas pálpebras poden ser pechadas e abertas. A súa gran cabeza triangular diapside está rodeado por unha fileira de escamas espiñentas no pescozo, que serve para intimidar os rivais potenciais ou predadores. Cando ameazado, a boca do dragón barbudo abre ancha, mostrando a barba mentres espiñas, que é de cor negra, a fin de impresionar os seus adversarios unha serie de escalas espiñentas tamén está presente en ambos os lados. Ao longo das costas son dúas filas de puntos. Os machos adultos, que crecen ata 60 cm de lonxitude e pesar 450 g, son máis grandes que as femias, teñen varias distintos poros femorais situados no interior das coxas. As protuberancias hemipênis en ambos os dous lados da cola son visibles nos machos. Hai dragóns barbudos unha gran variedade de cores, incluíndo marrón, marrón, gris, verde, vermello e laranxa. cada individuo é capaz de sufrir alteracións moi lixeiras da cor para axudar a regular a súa temperatura e expresar o seu humor. hábitat É do Outback, desertos e sabanas de Australia do sueste, especialmente os estados de New South Wales e Vitoria.

AS AVES DO PARAISO

As aves do paraiso son unha especie de paxaros que habitan en Nova Guinea e teñen máis de 40 especies. Se houberamos feito unha páxina de plantas exóticas seguramente tamén encontraríades esta entrada porque un ave do paraiso tamén é unha especie de planta. As aves do paraiso constan de estas clases, cada unha con varias especies:

-Melampitta (2 especies)
-Lycocorax (1 especie)

-Manucodia (5 especies)

-Semioptera (1 especie)

-Paradigalla (2 especies)

-Epimachus (4 especies)

-Lophorina (1 especie)

-Parotia (5 especies)

-Ptiloris (4 especies)

-Cicinnurus (3 especies)

-Astrapia (5 especies)

-Pteridophora (1 especie)

-Seleucidis (1 especie)

-Paradisea (7 especies)

Vedes que son moitas, verdade. Espero que vos guste a entrada. As seguintes duas entradas as fará Joao e espero que vos gusten esas entradas tamén.

MARIO BOUZA

L'OCEANOGRÀFIC

O Oceanográfico ou (mirar título) é un dos acuarios máis famosos de España. Foi consruido en 2002 en Valencia e atópase na Cidade das Artes e das Ciencias e foi inaugurado o 12 de Decembro de 2002 así que tardaron pouco en construilo. Os arquitectos-enxeñeiros foron Alberto Domingo e Carlos Lázaro. Neste acuario teñen aves, peixes e mamíferos mariños. É un pouco raro que os paxaros non se escapen xa que non están en ningúnha habitación, están ao aire libre. Este acuario mostra os hábitats de animais mariños como os tiburóns, belugas, pinguíns e moitos mais e tamén mostra, como xa dixen antes, aves mariñas. Penso que é unha experiencia moi especial. Eu estiven alí e non quedoume nada por ver. Que pena que non houbese baleas das grandes, pero si que hai un cartel dunha balea azul de tamaño real. É un lugar moi bonito e interesante e recomendo a todos que vaian. Mario Bouza.

OS TERAFÓSIDOS

. Os terafósidos(theraphosidae en grego) son unha familia de arañas migalomorfas, son propias dos países tropicais. Nos países hispanofalantes de América son coñecidas como tarántulas, ao igual ca familia Dipluridae. Sen embargo, non deben confundirse coas tarántulas do " Vello Mundo " que encadran a unha familia moi diferente( Lycosidae), a partir das que se orixinou o nome "tarántula". Os terafósidos son arañas migalomorfas de gran tamaño co corpo cuberto por pelos chamados sedas. Estes arácnidos soen vivir dende as rexións tropicais ata as zonas temperadas de Sudamérica e Centroámerica, así como no suroeste de E.E.U.U, Asia, Europa do sur, África e Australia. O tamaño dos terafósidos depende da súa especie, o seu corpo varía de 1,5 a 10 cm., contando o largo das patas entre 3 e 30cm, a especie máis grande pode chegar a pesar uns 130 gr (Theraphosa blondi). Polo xeral non existe dimorfismo sexual ata a madurez, onde os machos tenden a cambiar a coloración e a forma con quelíceros máis pequenos. Algunhas femias, polo contrario, manteñen o seu colorido e formas ata o final da súa vida. Os machos teñen unha esperanza de vida relativamente curta, concretamente entre os 3 e 8 anos, mentres que as femias poden vivir entre 5 e 25 anos. POR MAURO

O CAN DAS PRADEIRAS

O can das pradeiras (Cinomys Ludovicianos)son dunha especie emparentada coas Marmotas. Estes reciben o seu nome polo seu hábitat e o grito de alarma, moi semellante ao ladrido dos cans. O seu nome "Cinomys" en grego significa "can roedor", que é motivado polo xénero dos roedores, así como os ladridos que emiten cando se producen as loitas xerárquicas. O corpo tosco, as pernas curtas e o rabo proporcionanlle unha apariencia moi afastada á das Marmotas, teñen unha circunferencia cranial de entre 30 e 35 cm e un peso de 800 e 1400 g, os machos son polo promedio algo maiores e cun 10% máis pesadas cas femias. A súa pel é dunha cor marrón grisácea, un pouco máis escura por arriba. Estes animaliños soen vivir en colonias nalgunhas covas que eles mesmos cavan. Os tobos que excavan son entre 10 e 15 cm de largo e 300 cm de lonxitude máxima. Catro de cinco especies habitan en colonias de organización social complexa. Unha excepción son as de rabo branco, cuxas colonias se asemellan ás de moitos esquíos, pero estas colonias son máis pequenas e menos organizadas. Nun tobo habitan normalmente unha femia coa súa prole; que son os demais membros da colonia. O clima do lugar normalmente é seco, tamén é extraño que hibernen durante 6 meses. Gustaríame ter un de mascota. Por Mauro

OS CARRIZOS

Os carrizos están entre as menores aves do mundo. As especies de tamaño menor é a abella colibrí colibrí ou abella Elf (Mellisuga helenae), cuxo pico e cauda é só preto de 5.5 pulgadas, exclusivo de Cuba. As maiores especies, o chamado Hummingbird Giant (Patagona gigas), é de case 25 cm. A maioría colibrí ten unha plumagem moi coloreada, xeralmente verde metálico. O pescozo do macho é moitas veces vermello, azul ou verde esmeralda. Unha característica especial do carrizos é o pico, que moitas veces difire de especie para especie. O colibrí espada-de-pico (Ensifera ensifera), por exemplo, ten un pico de case tan longo como o corpo, uns 10 cm de lonxitude. O microrhynchum Ramphomicron pola súa parte un pico de só 5 mm. O colibrí aguia-de-pico (Eutoxeres) ten un pico que se inclina moito para abaixo, mentres que o colibrí ten unha recurvirostris Avocettula pico torcido cara arriba. Cada pico representa unha especialización para un determinado tipo de flor que permite que o colibrí en cuestión ocupar nicho particular e, así, evitar a loita con outras especies ecolóxico.

FOTOGALERÍA

Xa podedes ver a nova fotogalería de exonimals no seu apartado do blog. De Mauro

O PEIXE NAPOLEÓN

O Peixe Napoleón (Cheilinus undulatus), tamén denominado Peixe Humphead ou Maorí, é o membro máis grande da familia dos lábridos, podendo superar os dous metros de lonxitude e os 200 kg de peso. Os peixes Napoleón son hermafroditas, nacendo sempre femias. Durante os primeiros anos de vida poden transformarse en machos, sen que se saiban os motivos ou os mecanismos que desencadeen este cambio. Mentres que as femias non soen superar o metro de lonxitude, os machos poden dobrar ese tamaño. Estes peixes viven entre 20 y 30 anos. As súas características físicas máis destacadas, ademais do seu enorme tamaño, é unha protuberancia sobre á cabeza, que lle otorga un perfil moi característico. A pesar das súas dimensións, son animais pacíficos e non representan ningún perigo para os humanos.A súa carne é moi cotizada na gastronomía dalgúns países orientais, o que provocou a súa rápida disminución, especialmente nos arrecifes onde non se practica o buceo recreativo. Esta especie habita en augas pouco profundas, e non foi observado máis alá dos 100 m de profundidade. A súa área de distribución exténdese por todo o arco indopacífico, desde o Mar "Rojo" ata Australia. A cor é pálida, con liñas irregulares azuis na cabeza que son malvas sobre o corpo.Detrás dos ollos prominentes, aparecen dous ou tres liñas negras.   Por Joao e Mauro

O GERBO PIGMEO