O dragón Barbudo

O dragón barbudo (Pogona vitticeps) é unha especie de réptil da familia dos agámidos nativas para as rexións áridas e semi-áridas de Australia. É semiarborícola diurna, onívoro e terrestre. El se vende actualmente como un animal de compañía en moitas partes do mundo. É un lagarto firmemente con uñas non retratos. As súas pálpebras poden ser pechadas e abertas. A súa gran cabeza triangular diapside está rodeado por unha fileira de escamas espiñentas no pescozo, que serve para intimidar os rivais potenciais ou predadores. Cando ameazado, a boca do dragón barbudo abre ancha, mostrando a barba mentres espiñas, que é de cor negra, a fin de impresionar os seus adversarios unha serie de escalas espiñentas tamén está presente en ambos os lados. Ao longo das costas son dúas filas de puntos. Os machos adultos, que crecen ata 60 cm de lonxitude e pesar 450 g, son máis grandes que as femias, teñen varias distintos poros femorais situados no interior das coxas. As protuberancias hemipênis en ambos os dous lados da cola son visibles nos machos. Hai dragóns barbudos unha gran variedade de cores, incluíndo marrón, marrón, gris, verde, vermello e laranxa. cada individuo é capaz de sufrir alteracións moi lixeiras da cor para axudar a regular a súa temperatura e expresar o seu humor. hábitat É do Outback, desertos e sabanas de Australia do sueste, especialmente os estados de New South Wales e Vitoria.

AS AVES DO PARAISO

As aves do paraiso son unha especie de paxaros que habitan en Nova Guinea e teñen máis de 40 especies. Se houberamos feito unha páxina de plantas exóticas seguramente tamén encontraríades esta entrada porque un ave do paraiso tamén é unha especie de planta. As aves do paraiso constan de estas clases, cada unha con varias especies:

-Melampitta (2 especies)
-Lycocorax (1 especie)

-Manucodia (5 especies)

-Semioptera (1 especie)

-Paradigalla (2 especies)

-Epimachus (4 especies)

-Lophorina (1 especie)

-Parotia (5 especies)

-Ptiloris (4 especies)

-Cicinnurus (3 especies)

-Astrapia (5 especies)

-Pteridophora (1 especie)

-Seleucidis (1 especie)

-Paradisea (7 especies)

Vedes que son moitas, verdade. Espero que vos guste a entrada. As seguintes duas entradas as fará Joao e espero que vos gusten esas entradas tamén.

MARIO BOUZA

L'OCEANOGRÀFIC

O Oceanográfico ou (mirar título) é un dos acuarios máis famosos de España. Foi consruido en 2002 en Valencia e atópase na Cidade das Artes e das Ciencias e foi inaugurado o 12 de Decembro de 2002 así que tardaron pouco en construilo. Os arquitectos-enxeñeiros foron Alberto Domingo e Carlos Lázaro. Neste acuario teñen aves, peixes e mamíferos mariños. É un pouco raro que os paxaros non se escapen xa que non están en ningúnha habitación, están ao aire libre. Este acuario mostra os hábitats de animais mariños como os tiburóns, belugas, pinguíns e moitos mais e tamén mostra, como xa dixen antes, aves mariñas. Penso que é unha experiencia moi especial. Eu estiven alí e non quedoume nada por ver. Que pena que non houbese baleas das grandes, pero si que hai un cartel dunha balea azul de tamaño real. É un lugar moi bonito e interesante e recomendo a todos que vaian. Mario Bouza.

OS TERAFÓSIDOS

. Os terafósidos(theraphosidae en grego) son unha familia de arañas migalomorfas, son propias dos países tropicais. Nos países hispanofalantes de América son coñecidas como tarántulas, ao igual ca familia Dipluridae. Sen embargo, non deben confundirse coas tarántulas do " Vello Mundo " que encadran a unha familia moi diferente( Lycosidae), a partir das que se orixinou o nome "tarántula". Os terafósidos son arañas migalomorfas de gran tamaño co corpo cuberto por pelos chamados sedas. Estes arácnidos soen vivir dende as rexións tropicais ata as zonas temperadas de Sudamérica e Centroámerica, así como no suroeste de E.E.U.U, Asia, Europa do sur, África e Australia. O tamaño dos terafósidos depende da súa especie, o seu corpo varía de 1,5 a 10 cm., contando o largo das patas entre 3 e 30cm, a especie máis grande pode chegar a pesar uns 130 gr (Theraphosa blondi). Polo xeral non existe dimorfismo sexual ata a madurez, onde os machos tenden a cambiar a coloración e a forma con quelíceros máis pequenos. Algunhas femias, polo contrario, manteñen o seu colorido e formas ata o final da súa vida. Os machos teñen unha esperanza de vida relativamente curta, concretamente entre os 3 e 8 anos, mentres que as femias poden vivir entre 5 e 25 anos. POR MAURO

O CAN DAS PRADEIRAS

O can das pradeiras (Cinomys Ludovicianos)son dunha especie emparentada coas Marmotas. Estes reciben o seu nome polo seu hábitat e o grito de alarma, moi semellante ao ladrido dos cans. O seu nome "Cinomys" en grego significa "can roedor", que é motivado polo xénero dos roedores, así como os ladridos que emiten cando se producen as loitas xerárquicas. O corpo tosco, as pernas curtas e o rabo proporcionanlle unha apariencia moi afastada á das Marmotas, teñen unha circunferencia cranial de entre 30 e 35 cm e un peso de 800 e 1400 g, os machos son polo promedio algo maiores e cun 10% máis pesadas cas femias. A súa pel é dunha cor marrón grisácea, un pouco máis escura por arriba. Estes animaliños soen vivir en colonias nalgunhas covas que eles mesmos cavan. Os tobos que excavan son entre 10 e 15 cm de largo e 300 cm de lonxitude máxima. Catro de cinco especies habitan en colonias de organización social complexa. Unha excepción son as de rabo branco, cuxas colonias se asemellan ás de moitos esquíos, pero estas colonias son máis pequenas e menos organizadas. Nun tobo habitan normalmente unha femia coa súa prole; que son os demais membros da colonia. O clima do lugar normalmente é seco, tamén é extraño que hibernen durante 6 meses. Gustaríame ter un de mascota. Por Mauro

OS CARRIZOS

Os carrizos están entre as menores aves do mundo. As especies de tamaño menor é a abella colibrí colibrí ou abella Elf (Mellisuga helenae), cuxo pico e cauda é só preto de 5.5 pulgadas, exclusivo de Cuba. As maiores especies, o chamado Hummingbird Giant (Patagona gigas), é de case 25 cm. A maioría colibrí ten unha plumagem moi coloreada, xeralmente verde metálico. O pescozo do macho é moitas veces vermello, azul ou verde esmeralda. Unha característica especial do carrizos é o pico, que moitas veces difire de especie para especie. O colibrí espada-de-pico (Ensifera ensifera), por exemplo, ten un pico de case tan longo como o corpo, uns 10 cm de lonxitude. O microrhynchum Ramphomicron pola súa parte un pico de só 5 mm. O colibrí aguia-de-pico (Eutoxeres) ten un pico que se inclina moito para abaixo, mentres que o colibrí ten unha recurvirostris Avocettula pico torcido cara arriba. Cada pico representa unha especialización para un determinado tipo de flor que permite que o colibrí en cuestión ocupar nicho particular e, así, evitar a loita con outras especies ecolóxico.